این کتاب اختصاص به جریان های سیاسی اسلام گرا در جمهوری اسلامی ایران در سال های ۱۳۵۷ تا ۱۳۸۸ دارد. در ابتدای این کتاب پس از تبیین مفهومی و جامعه شناختی جریان راست یا اصول گرا از ویژگی های این جریان، سیر تطور و تکوینی آن از راست تا آبادگری و سپس اصول گرایی و نیز بانیان، حاملان و سخنگویان اصلی جریان اصول گرا یعنی حزب جمهوری اسلامی، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، جامعه روحانیت مبارز تهران، حزب مؤتلفه اسلامی، جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی و آبادگران سخن به میان آمده است. همچنین در این بخش و در ذیل بحث به حزب اصلاح طلب اشاره و دلایل پیدایش و شکل گیری آن، بررسی شده است.