براساس مستندات تاریخی، قدمت نخستین حصار و دروازه های شهر تهران به دوره صفویه و روزگار شاه طهماسب می رسد.  پس از انتخاب تهران به عنوان پایتخت ایران در دوره قاجاریه، ماجرای شکل گیری ساختار شهری در تهران و سپس توسعه حصار و برج و باروهای آن از مهم ترین دستاوردهای هنر معماری در پایتخت نوپای ایران بود. به تدریج که در عهد ناصری شهر تهران گسترش یافت تعداد دروازه های تهران دو برابر شد و به ۱۲ عدد رسید. در این کتاب دروازه های تهران در ادوار قاجار و ناصری با توجه به عکس ها، گزارش ها، سفرنامه ها و مقالات از جنبه های گوناگونی چون سبک معماری، اهمیت اقتصادی و اجتماعی و تحولات زیبایی شناختی سیمای شهری، بررسی می شود.