در کتاب حاضر تشریح می شود که به دلیل عدم توجه به نگرشی نو و عدم توجه به رویکردی نوین به سالمندی و مسکن سالمندی، بر معماران و طراحان است تا با طراحی و مسکن دهی مناسب آنان و با در نظر گرفتن احکام و اصول و استاندارهای مشخص، ساکنان سالمند این گونه مجموعه ها را از روزمرگی شدید که از نوعی بی تفاوتی نسبت به محیط زندگی و فضاهای پیرامون ناشی می شود، رهایی بخشید. این کتاب این ضرورت را در ابعاد بین رشته ای بررسی خواهد کرد تا یک الگوی عملی به عنوان نمونه موردی اجرا شده در بریتانیا (مسکن پناهگاهی) را ارائه کرده و ضرورت چارچوب الگوی طراحی به صورت کاربردی شده انجام شود.