هدف اصلی این کتاب بشتر واکاوی گستره سینمایی تارکوفسکی است تا پرداختن به «معانی» فیلمهایش. رابرت برد در این راستا، ده مورد از عناصر زیبایی شناختی آثار تارکوفسکی را مشخص کرده و با نظر به ترتیب زمانی ساختن آنها به بررسی دقیقشان پرداخته است. سه بخش نخست (خاک) به سویه مادی دنیای سینمایی تارکوفسکی از قبیل نظامی که در آن فیلم ساخت، فضاهایی که در فیلمهایش به وجود آورد و پرده سینمایی که با عمق بیانی گسترده ای عرضه داشت، می پردازد. در سه بخش بعدی (آتش) با سویه های استدلالی فیلمهای این کارگردان نظیر برهم کنش کلمه و تصویر (آندری روبلف)، داستان (سولاریس) و خیالستان اجتماعی (آینه) روبه رو می شویم. بخشهای هفتم تا نهم (آب) صرفا بر ساختار تصویر تاکید میکند که تجربه حسی و زمان را در نمایی پیوسته به هم گره می زند. در بخش پایانی (هوا) با اتکا بر فیلم ایثار، اتمسفر نامحسوس دنیای تارکوفسکی بررسی می شود.