مولف کتاب کوشش نموده تا با طرح اندیشه های انسان گرایانه و انسان مدار در طول سده های گذشته، تعاریف و تلقی این اندیشه ها را از دو مفهوم  "خدا "و "دین "بررسی نماید") .اومانیسم جنبشی فلسفی و ادبی است که  در نیمه دوم قرن چهاردهم در ایتالیا پدید آمد و به کشورهای دیگر  اروپا کشانده شد .این جنبش یکی از عوامل فرهنگ جدید به شمار می آید . اومانیسم ارزش یا مقام انسان را ارج می نهد و او را میزان همه چیز  می شناسد ;به عبارت دیگر، سرشت انسانی و حدود و علایق طبیعت آدمی را  موضوع قرار می دهد .اومانیسم در معنای ابتدایی اش که مفهومی تاریخی است،  جنبه اساسی و زیربنایی رنسانس به شمار می آید ;همان جنبه ای که  متفکران از آن طریق تفسیر انسان و کمال انسانی را در جهان طبیعت و  تاریخ جستجو کردند .اصطلاح اومانیسم در این معنا از "اومانیتاس "مشتق  شده است" .اومانیتاس "در زمان "سیسرون "و "وارو "به معنای تعلیم مطالبی  بود که یونانیان آن را "پایدیا "(فرهنگ) می نامیدند .("...در بخش نخست  کتاب رابطه اومانیسم غربی با خداشناسی در آرای اندیشمندان و فلاسفه  غربی بررسی و تحلیل می شود .افزون بر آن، نقدی بر الهیات دیالکتیک  اومانیسم مدرن درج می گردد .بخش دوم کتاب نیز متضمن نظری اجمالی  به انسان گرایی در اسلام است که در دو موضوع "انسان محوری در متون  اسلامی "و "اومانیسم اسلامی در آثار مستشرفان "ذکر می گردد .فهرست  اصطلاحات و فهرست اسامی در انتهای کتاب آمده است .