سنگ فرش کوچه ها،  با تو جور دیگر است.بی تو در تمام شهر، قحطی کبوتر استبا تو راه می روم، شعر غنچه می زنددر دلم غزل غزل، حس شعر قیصر استحرف می زنی فقط، از گل و پرنده هامی سرایی از غروب، پلک آسمان تر استبا تو راه می روم، شهر تازه می شوداین نفس نفس تویی، یا گلاب قمصر است؟گفتی این طرف چقدر، کوچه ها صمیمی اندگفتم از تمامشان، کوچه ی شما سر است!می شناسمش هنوز، کوچه ی قدیمی اتبا دوچرخه ای که نیست، سخت گریه آور استکوچه در خودش شکست، دست بر دلم گذاشتاه روی دست او، جای پای مادر است!