«مم و زین»، داستان عاشقانه ای است در زبان کردی مانند لیلی و مجنون نظامی گنجوی مطابق آنچه که سینه به سینه نقل شده و در کتاب «احمد خانی» هم آمده است پس از مرگ «مم»، «امیر بوتان»، خرابکار آن دو یعنی «بکر مرگور» را گردن زد و «زین» پیش از خودکشی وصیت کرد که قبر بکر مرگور بین قبر او و مم قرار گیرد و امیر بوتان هم به وصیت خواهرش عمل کرد و حتی نقل است که پس از مرگ آن ها، از قبر مم و زین دو گل «لولا» رویید و یکدیگر را در بغل گرفتند اما از قبر بکر که وسط آن ها بود خاری رویید و آن دو گل را از هم جدا کرد، این خار در کُردی ضرب المثل شده و به کسی که در کار عشاق خراب کاری می کند، خار مم و زین می گویند. قهرمان این داستان سرانجام به کمال انسانی می رسد.