کتاب تکوین نهاد مرجعیت تقلید شیعه تلاش کرده است  چگونگی شکل‌گیری نهادی به نام مرجعیت تقلید را توضیح دهد. این نهاد از نظر نویسنده نهادی است متأخر که از قرن دوازده و سیزده هجری شروع شده است. علت شکل‌گیری این نهاد تغییراتی در ساختار قدرت حکومتی ایران، شکل‌گیری نظریه خمس، شکل‌گیری نظریه تقلید از اعلم و حمایت‌های درباره صفوی و قاجار ، قطع ارتباط ایران و عراق و ... است. دوران اوج این مرجعیت در دوران شیخ انصاری، ابوالحسن اصفهانی و بروجردی در ایران است. 
به نظرم کتاب در تبیین و اثبات مدعای خود موفقیت خوبی دارد و انباشته از اطلاعات ارزشمند از تاریخ متأخر حوزه‌های علمیه به ویژه حوزه قم و نجف است.
        

          از پایان‌نامه‌های خوب دانشکدۀ علوم اجتماعی به حساب می‌آد. و از آثار معدود در حوزۀ روحانیت و فقاهت.
به نکته‌های مهمی پرداخته. از جمله سیر تطور فتوای خمس و نظریۀ تقلید.
بزرگ کتاب بی‌سازمان بودن متنه. بیان تاریخ کتاب واقعا گیج‌کننده ست.
مشکل مهم بعدی به نظرم تحمیل تئوری سازمانهای وبر به متنه. که به نظر من از ابهام روش‌شناختی می‌آد. نویسنده بطرز مذبوحانه‌ای خواسته روش فوکو رو به کار بگیره(تحولات گفتاری موازی با تحولات نهادی) اما کوچک‌ترین ارجاعی به فوکو نداره! و خواسته یه طوری نظریه بوروکراسی وبر رو در سازمان روحانیت نشون بده؛ اما تحمیل نظریه بر دادۀ تاریخی به نظر می‌آد! به تعبیر دیگه بدنۀ متن با نتیجه‌گیری منافات داره.
با وجود اینکه نکته‌های مهمی رو در تاریخ فقاهت و مرجعیت بیان کرده، اما نتیجۀ دیگه‌ای گرفته.
فکر می‌کنم اگر مقدمه و مؤخره متن رو جدا کنیم و فقط سه فصل اصلی کتاب رو بخونیم داده‌های خوبی به دست بیاد.
در نهایت اینکه این رساله در مقام یک «تز» دکتری نیست.