"طوفانی یک بیشه‌زار را از بین می‌برد و یک چشم‌انداز دل‌پسند را دگرگون می‌کند. مرگ دوستان، ترک عادات رفتاری، بازنشستگی یک دلقک محبوب، تبعید ناخواسته، بخت‌برگشتگی، از دست دادن توانایی‌ها و جایگزینی آن‌ها با توانایی‌های دیگر، این‌ها تغییراتی‌اند که شاید هیچ‌یک جبران‌پذیر نباشند که فرد دارای خلق و خوی محافظه‌کارانه، به طور غیر قابل اجتنابی، به خاطرشان دریغ می‌خورد. ولی او در سازگار کردن خود با آن‌ها با دشواری رو‌به‌روست، نه به خاطر اینکه آنچه تغییرات از دست داده است ذاتا بهتر از هر بدیلی بود که ناتوان از به‌سازی بود یا شاید بوده است، و نه به خاطر اینکه چیزی که جایگزین آن شود ذاتا مستعد آن است که بتوان از آن برخوردار شد، بلکه به این دلیل است که چیزی که از دست داده است چیزی بود که، در عمل، از آن برخوردار بود و چگونگی برخورداری از آن را فراگرفته بود و آنچه جایگزینش می‌شود چیزی است که او هیچ علاقه‌ای به آن ندارد. در نتیجه، او تغییرات اندک و آهسته را قابل تحمل‌تر از تغییرات وسیع و سریع خواهد یافت؛ و او نمود هرگونه تداوم را بسیار گرامی خواهد داشت. در واقع برخی تغییرات هیچ مشکلی را ایجاد نخواهند کرد؛ اما دلیلش این نیست که این تغییرات، به‌سازی‌های آشکارند بلکه صرفا به این دلیل است که می‌توان به آسانی با آن‌ها سازگار شد: تغییرات فصول با تکرار آن‌ها و رشد کودکان با استمرارش مورد پذیرش انسان‌ها قرار می‌گیرند. و در کل، محافظه‌کار خود را با سهولت بیشتری با تغییراتی تطبیق می‌دهد که از انتظارات تخطی نمی‌کنند تا با نابودی آنچه که به نظر می‌رسد هیچ دلیلی برای نابود شدن در خود ندارد."