در ساختار زدایی، کانون های ساختار کانونیت خود را از دست می دهند و به حاشیه می روند. زیبایی شناسی نیز به مثابه یک ساختار از یورش ساختار زدایی در امان نمی ماند و کانون اصلی آن یعنی زیبایی و ساختار خودبسنده که تا قبل از این از زیبایی گسست ناپذیر بود، به مخاطره می افتد. در ساختار زدایی، با به حاشیه رفتن تا سر حد حذف زیبایی، زیبایی شناسی که هم و تعهد اصلی آن درک و قضاوت زیبایی درون اثر بود، زیبایی شناسی زدایی می شود.