این کتاب حاصل تحقیقات بسیار گسترده و پر دامنه سه هنرشناس بزرگ انگلیسی: لورنس بینیون، جیمز ور استیوارت ویلکینسون و بازیل گری است که تاریخ نگاری ایران را از دوره پیش از حمله مغول و شکل گیری مکتب بین النهرین تا اواخر دوره صفویه و افول مکتب صفوی به طور مفصل و موشکافانه ای تحلیل می کند و در مقدمه نیز مقایسه ای عمیق و موجز بین نگارگری ایرانی و هندی و چینی به دست می دهد و ویژگی های بارز زیبایی شناختی نگارگری ایرانی را باز می نمایاند. به دیده این هنرشناسان «هنر هیچ یک از ملل دیگر، از رنگ ها تا بدین حد کامل و درخشان استفاده نکرده و هیچ کدام لذتی را که نگارگری ایران می بخشد، نمی دهد.» کتاب حاضر یکی از جامع ترین و ژرف ترین کتاب هایی است که تاکنون در نگارگری ایرانی نگاشته شده و اثری کلاسیک و ماندگار به شمار می آید. اورنس بین یون (1869-1943)، شاعر، نمایشنامه نویس و هنرشناس برجسته انگلیسی، سال ها سرپرست بخش چاپی ها و طراحی های شرقی گنیجنه بریتانیا بوده و چندین کتاب برجسته در هنر شرقی و ایرانی نگاشته است از جمله: نقاشی در شرق دور (1908) پرواز اژدها (1911) ؛نگارگران دربار گورکانیان هند (1921) و روح بشری در هنر آسیایی (1936). جیمز ور استیوارت ویلکینسون (1885-1957) مورخ هنری بزرگ انگلیسی و از سرپرستان بخش نسخ خطی گنجبنه بریتانیا و کتابدار مجموعه «چستربینی» بوده و کتاب های زیر را نگاشته است: انوار سهیلی (1930) ؛ شاهنامه فردوسی :کتاب شاهان ایران (1931) ؛ نگارگری گورکانی هند (1949). بازیل گری (1904-1989) اسلام شناس و مورخ هنری نامدار انگلیسی حدود 25 سال (1969-1945) رئیس بخش هنرهای شرقی گنجینه بریتانیا بوده و کتاب های متعددی در هنر شرق و ایران نوشته است؛ از جمله ایران: نگاره های ایرانی-کتابخانه سلطنتی (1956) ؛ نقاشی ایرانی (1961) ؛ شاهنامه فردوسی و ... محمد ایران منش متولد 1330 تهران و دانش آموخته اقتصاد از انگلستان است. وی حدود 40 سال تجربه فعالیت های هنری و پژوهش و تالیف و ترجمه متون هنری دارد. از جمله ترجمه ها و ویرایش او در نگارگری عبارتند از :« هنر تشعیر و جایگاه آن در هنرهای کتاب آرایی» (1370) ؛ «طرز ساخت لوازم نگارگری» (1372)؛ «مبحثی در نگارگری گورکانیان هند» (1383)؛ و کتاب حاضر. وی در حال حاضر مدیر موسسه هنر آفرینان پویاست و به تحقیقات فرهنگی و هنری اهتمام دارد.