دیوید بردول با تکیه بر نتایج حاصل از ربع‌قرن پژوهش در حوزه‌ای که خودش «بوطیقای تاریخی سینما» می‌نامد، تحلیلی تفصیلی دربارۀ یکی از اساسی‌ترین پرسش‌های مطالعات سینمایی ارائه می‌دهد: فیلم‌ها در هر بستر تاریخیِ خاصی برای دستیابی به نتایجی مشخص چطور ساخته می‌شوند؟ از نظر بردول، مطالعۀ سینما بدون بررسی فیلم‌ها راه به جایی نمی‌برد؛ فیلم‌ پدیده‌ای مصنوع است، به شرایط و زمینه‌های تاریخی ویژه‌ای تعلق دارد و هدفش ایجاد جلوه‌ها و تأثیرات مشخصی است. این جلوه‌ها حاصل از انتخاب‌هایی در زمینۀ فرم و سبک سینمایی‌اند که تجربۀ ادراکی، شناختی و احساسی ما از فیلم را شکل می‌دهند. روایت جامع بردول بر مبنای این ایدۀ اصلی و با تکیه بر پیشینۀ او در عرصۀ نقد ادبی و سینمایی نشان می‌دهد که فیلم‌ها چطور برای تحقق مقاصد سینمایی‌شان به مؤلفه‌های اثرگذار فرهنگی جهت داده و آنها را از نو سامان‌دهی می‌کنند. بوطیقای سینما با مطالعات موردی برگرفته‌شده از سنت‌های مختلف سینمایی و بررسی صحنه‌به‌صحنۀ فیلم‌ها در خلال بیش از پانصد عکس، گنجینه‌ای پرمایه برای دانشجویان و محققان حوزۀ سینماست.