عبدالحسین نوشین" بدون تردید بنیان گذار تئاتر علمی در ایران است. وی پس از تحصیل در رشت? هنرهای دراماتیک در فرانسه، سال 1311 هـ . ش به ایران بازگشت و با همکاری همسرش ـ بانو لرتا که از هنرمندان معروف تئاتر بود ـ تحولی بنیادین را در تئاتر ایران ایجاد کرد. نوشین برای اولین بار در ایران اقدام به تاسیس کلاسی کرد که در آن هنرمندان با اصول و مفاهیم علمی بازیگری و تئاتر آشنا می شدند. سپس با همین گروه، تئاتر فردوسی را بنا نهاد که توانست دست به اجرای نمایش های بی نظیری هم طراز تئاترهای بزرگ اروپایی بزند. وی در دور? مهاجرت اجباری به شوروی، وارد موسس? شرق شناسی شد و کار خود را دربار? تصحیح شاهنام? فردوسی و فرهنگ لغت در آن جا به پایان رساند. او آثار متعددی از نویسندگان روس را نیز ترجمه کرده است. نوشین در سال 1350 شمسی در سن 66 سالگی در مسکو درگذشت. نگارنده در کتاب حاضر به بیان سرگذشت زندگی وی، نامه ها و یادبودها، خاطرات دوستان وی و سخنان برخی کارگزاران، تهیه کنندگان و بازیگران تئاتر ایران دربار? نوشین می پردازد. برخی از این افراد عبارت اند از: محمود دولت آبادی، نصرت کریمی، هما روستا، علی نصیریان، داوود رشیدی، صادق شباویز، توران مهرزاد و عزت الله انتظامی."