کتاب حاضر، با رفت وآمد مدام به «کاپیتال» و در حقیقت، ماندن در آن شکل می گیرد. به بیان دیگر، این نه توضیح و نه تفسیر «کاپیتال» در معنای متعارف کلمه، بل اندیشیدن و واداشتن به اندیشیدن، از خلال آن است، و نیز از خلال خود. بنابراین ارجاعات پرشمار آن به این اثر و در کنار آن دیگر نوشته های «مارکس» فرایند خواندن را ناگزیر می کند از جای گرفتن در لابه لای متن «کاپیتال»؛ و البته، نه در پی پاسخ، همچنان که نویسنده، اینجا، حرکت «کاپیتال» را نه به سوی یک پرده برداری خشک و عقلانی بل به سوی حفظ غرابت مسئله در دل غرابت جدید راه حل دیالکتیکی می داند. در بخشی از کتاب می خوانیم: «چرا بازگشت به «مارکس»، و پیش از هر چیز، چرا بازگشت به این متن قرن نوزدهمی به نام «کاپیتال»؟ اگر اندیشه های «مارکس» هنوز معتبرند پس نیازی نیست تا خوانش جدیدتری از این کتاب ارائه دهیم».