در این کتاب هرچند از نظام های مفهومی و جهت گیری های نظری جامعه شناسان موسس (ماکس وبرو امیل دورکیم) در فهم و بیان وضعیت خانواده ایرانی بهره گرفته شده است، ولی سعی نشده تا رویکرد نظری خاص بر اساس اطلاعات و آمار در این حوزه، مرکزیت یافته و اثبات یا رد شود. از سوی دیگر، سعی شده تا از غلبه رویکرد آسیب شناسانه در مورد خانواده فاصله گرفته شود. در مقابل تلاش بر این است تا تغییرات و چالش های ایجاد شده در خانواده ایرانی که ریشه در شرایط و مقتضیات اجتماعی و فرهنگی معاصر دارد، از آسیب های آن متمایز شود. در نتیجه، تغییرات خانواده با آسیب های آن یکسان قلمداد نشده است. 
همان طور که آسیب های موجود در خانواده تنها ساختار چالش های آن را بازگو نمی کند. از نظر نویسنده تغییرات و مشکلات با چالش های پیش روی خانواده ضمن این که از یکدیگر به طور جداگانه معرفی شده اند؛ ولی به لحاظ تجربی و تاریخی درهم تنیده شده قلمداد شده اند، زیرا ظهور و در نتیجه شناخت هریک زمینه ظهور و شناخت دیگری است. در بیان ساخت درهم تنیده تغییرات خانواده با مشکلات و چالش های آن، نویسنده ضمن بیان فهم نظری خود در مورد «خانواده ایرانی» به تجربه های زیسته جاری در این زمینه تکیه بسیار کرده است. بدین لحاظ است که کتاب می تواند برای گروه ها متعدد اجاتماعی اعم از همکاران دانشگاهی، محققان، دانشجویان و کارشناسان علاقه مند به خانواده و افراد عادی که هریک به شکلی عضوی از خانواده (اعم از فرزند یا پدر و مادر) می باشند، مفید واقع شود.