خاطرات یک پسر به قلم پدر، خاطرات رضی هیرمندی و همسرش از شش سال اول زندگی پسرشان (61 تا 66) است. گویا یادداشت‌های سال‌های ابتدایی تولد پسرک گم شده و خاطرات آن سال‌ها را دوباره بر اساس آنچه به یاد داشته‌اند نوشته‌اند، اما از یک جایی به بعد یادداشت‌ها همان‌هاست که آن سال‌ها نوشته‌اند و علاوه بر پسرشان در مورد سال‌های پرالتهاب جنگ و بمباران و کمبود و گرانی هم هست و همین مسئله کتاب را خواندنی می‌کند. 
من کتاب را به خاطر نام رضی هیرمندی انتخاب کردم که سال‌هاست ترجمه‌هایش را می‌خوانم و لذت می‌برم؛ آن موقع که بچه بودم شل سیلوراستاین و رولد دال و بعد که بزرگ‌تر شدم شرمن الکسی را به واسطه‌ی "خاطرات صددرصد واقعی یک سرخپوست پاره‌وقت" شناختم و رفتم سراغ ادبیات اقلیت‌ها. الان هم که برای برادرزاده‌ام کتاب می‌خرم، اگر نام رضی هیرمندی روی جلدش باشد بدون بررسی می‌خرمش. همین مسئله باعث شد که انتظارات زیادی از کتاب داشته باشم و کم‌جانی خاطرات سال‌های ابتدایی توی ذوقم بزند. اما کم کم کتاب را پسندیدم. 
البته نقد قبلی‌ام سر جای خود باقیست: از مادر نه نشانی در عنوان هست و نه اسمی روی جلد و خب حداقل 30 درصد کتاب را مادر پسرک نوشته و به نظرم در حقش اجحاف شده.
        

          یک کتاب خوب که ارزش خواندن دارد دغدغه های پدر و مادر لحظات شیرین و تلخ یک خانواده شادی ها و دلهره های آنها در قالب خاطراتی روزنوشت بسیار جذاب از نظر بنده