ما در روایات زندگی می‌کنیم و از طریقشان هویت می‌یابیم. با روایات جهان را می‌کاویم و ادراک می‌کنیم. روایت‌پردازی فعالیتی مهم و حیاتی است و اهمیت آن در
همبستگی‌اش با ذهن و ادراک ماست.
نویسنده در این کتاب بر آن بوده است با تبیین چگونگی ادراک واقعیت در فرایند روایتگری و داستان‌گویی که اساساً ماهیتی هستی‌شناختی و معرفت‌شناختی دارند ـ به ارتباط زبان به مثابه عامل پیوند اجتماعی و انتقال مفاهیم، با روایت و داستان بپردازد؛ منظری ساختارگرایانه از تأثیر مباحث زبانی در شکل گیری الگوهای روایی و نهایتاً داستانی با شرح تئوری‌های متأخر و تحلیل ساختار داستان و فرایند انتقال و تبدیل عناصر توصیفی آن به متنی نمایشی و به ویژه فیلمنامه.