یاسوناری کاواباتا (1972-1899) برنده جایزه ادبی نوبل 1968 بر این باور بود که گوهر هنرش نه در رمانها که در داستانهای کوتاهش نهفته است. داستانهایی که آنها را داستان کفدستی میخواند و در طول زندگی هنری اش از 1923 نوشتن شان را آغاز کرده بود.
این داستانها که گاه خیالی, گاه واقعی و گاه حتی روایتی از زندگی خود نویسنده هستند, گویای علاقه همیشگی کاواباتا به کوتاه نویسی و فشرده کردن پی رنگ داستانند. تنهای, عشق, گذر عمر و مرگ در و نمایه های اصلی این داستانها را تشکیل میدهند. داستانهای کفدستی بازتابننده گستره شگفت آور آثار و نیز پیچیدگی روحی- روانی یکی از برجسته ترین استادان داستان کوتاه قرن بیست است. 
کاواباتا در 1972, یعنی در 73 سالگی, به دلایلی که فقط خودش از آنها آگاه بود به زندگی اش پایان داد.
سرزمین برف, هزار درنا, آوای کوهستان, خانه زیبارویان خفته و رقصنده ایرو از جمله آثار هستند که از کاواباتا به فارسی برگردانده شده است.