نگارنده در این کتاب، دیدگاه های سه تن از متفکران برجسته ی الهی یعنی "جاناتان ادواردز"، هنری نیومن" و "ویلیام جیمز" را در دفاع از تاثیر شرایط اخلاقی و عاطفی در درک قوت شواهد دینی به تفصیل بازگو کرده و نقاط قوت و ضعف آن ها را سنجیده است. بر این اساس هر سه فیلسوف یاد شده، قلب هدایت یافته را برای درک قوت شواهد در تایید حقایق دینی لازم می دانند. جاناتان ادواردز می گوید: "عقل در عین حال که می تواند وجود خدا و بسیاری از صفاتش را معلوم سازد، برای دیدن شواهد واضح محتاج لطف الهی است. "هنری نیومن" به وجود نوعی استدلال قوی و معقول در کنار قیاس و استقرا اشاره می کند که از مصادیق استنتاج از راه بهترین تبیین است. به نظر او هرچند ایمان مبتنی بر شواهد است، اما شواهد به آسانی کشف نمی شوند. به نظر او برخی خصوصیات اخلاقی، نیازها، تمایلات و آرزوها مانع از درک شواهد می شوند. "ویلیام جیمز" نیز با مسلم فرض نمودن تاثیر علایق در اعمال دینی، تنها به این سوال می پردازد، که آیا این تاثیر سبب تضعیف تحقیق است یا خیر. وی اهمیت نقش اراده را در باورهای دینی آشکار می سازد. نگارنده با ذکر دیدگاه های یاد شده بر این نکته تاکید می ورزد که خدا را با "عقل عینی" و هم چنین به نحو انفسی و با قلب باید شناخت.