کتاب حاضر نخستین زندگی نامه ی خودنوشته ی "آگوتا کریستف"، نویسنده ی مجار، است که پس از انقلاب 1956، کشورش را ترک گفت و بسان شمار زیادی از هموطنانش به سوییس پناه برد و برحسب اتفاق و سهمیه بندی در شهر فرانسوی زبان "شاتل" مسکن گزید. او در این کتاب، در یازده فصل، یازده لحظه از زندگی اش را به شکل داستان شرح داده و خاطره های کودکی و صحنه های فرار و تجربه های مهاجرتش را با شادی و اندوه نقل می کند. او که در شمار ناراضیان سیاسی کشورش بوده، در این کتاب، از این که ناچار به ترک کشورش شده است، می نالد و در حسرت فرهنگ و به خصوص زبان مادری اش شکوه می کند. با این حال او شهرت خود را مدیون زبان بیگانه ای است که بر اثر اقامت در موطن جدید فراگرفته است. او کتاب هایش را نیز به همین زبان نگاشته و با این وجود، از این که زبان مادری اش را به فراموشی می سپارد کاملا ناخشنود است.