«عصای سفید و چشم امید» عنوان یکی از دوازده داستان کوتاهی است که به قلم «بهروز اکبری» در کتاب تألیف شده؛ شخصیت اصلی این قصه مردی به اسم بهرام است. او در یک تصادف بینایی خودش را از دست می دهد و احساس ناتوانی از دیدن زیبایی های دنیا موجب افسردگی او می شود. پس از گذشت سه سال، روزی بهرام در مورد زندگی سختش با دوست صمیمی اش درد و دل می کند او مردی کرولال را به بهرام معرفی می کند که بعد از یک بیماری ناشنوا می شود اما همچنان امیدوار و پر تلاش به زندگیتاش ادامه می دهد. بهرام به سراغ مرد ناشنوا می رود و مدتی با او صحبت می کند هر چند که می داند آن مرد چیزی از حرف های او را نمی فهمد پس از چند ساعت گفتگو بالاخره با آرامش خاطر به خانه برمی گردد. همان شب به بهرام خبر می دهند که برای پیوند قرنیه باید عمل بشود، بعد از چند هفته بهرام به وطر کامل بینایی اش را به دست می آورد و تصمیم می گیرد به ملاقات اوستا کفاش کرو لال برود اما خبر فوت ناگهانی او را به علت یک حادثه رانندگی می شنود، و با ناباوری درمی یابد بعد از اعلام مرگ مغزی اوستا کفاش، چشم او را به فرد دیگری (بهرام) هدیه کرده اند.