به نظرم این کتاب بسیار بسیار ارزشمندی هست که کمتر بهش توجه شده. پل الول ساتن که از تاثیرگذارترین شخصیت‌های تاریخ معاصر ایران هست و حتی در کتاب ایران بین دو انقلاب آبراهاميان هم نامش ذکر میشه، افسانه‌های فولکلور ایرانی رو در دهه‌های ۳۰ و ۴۰ شمسی جمع کرده. زبان نوشتار کتاب دقیقا همون زبان گفتار مردم روستا و خیابون اون موقع هست. شما کتاب رو که میخونید، حس می‌کنید یک پیرمرد روستایی جلوتون نشسته و داره داستان رو تعریف میکنه. حتی نحوه کاربرد برخی افعال و ساختار نسبت به اون موقع عوض شده و این کتاب در واقع تونسته اون نحوه بیان رو حفظ کنه. همچنین افسانه‌های غریب و آشنایی در کتاب بیان میشه که حیفه فراموش بشند