راویان داستان­های «کاج­های زرد»اغلب انسان­هایی
هستند که در مواجهه با یک موقعیت خاص مجبور به
تصمیم گیری می­شوند و البته گاهی این موقعیت­ها
هستند که تصمیم آدم­ها را دچار خلل می­کنند و آن­ها
مجبورند تن به آن چیزی بدهند که شاید خودشان
خیلی تمایل به انجامش ندارند. آدم­های این قصه­ها با
این­که ممکن است تنها نباشند اما وجه «تنهایی» آن­ها
پر­رنگ­تر از وجه «اجتماعی» زندگی­شان است. در این
مجموعه مانند مجموعه قبل، پونه ابدالی نیم نگاهی هم
به مسائل اجتماعی و حوادث پیرامون آن دارد مثل
مهاجرت، خرافات، اعدام و...
«هیچ کدام از لامپ­های تزئینی روی بنا درست کار
نمی­کرد، بارها سیم­کشی­ها را چک کردیم. لامپ­ها فقط
یک روز روشن می­ماندند و بعد ساعت یازده همان شب
خاموش می­شدند. من تازه بعد از سه سال این موضوع 
را فهمیدم، وقتی روز اول یک برقکار آوردم تا سیم­کشی
کل ساختمان را وارسی کند دیدم که همسایه­ها چطور
بهم نیشخند زدند. لابد انتظار داشتند که تا به حال من
فهمیده باشم که عوض کردن لامپ چاره­ی کار نیست. اما
من نفهمیده بودم. کلا آدم بی دقتی هستم. شاید به
خاطر همین نفهمیده بودم یا شاید اصلا برام مهم نبود
که چرا چراغ­ها درست کار نمی­کنند. ولی حالا که
مسئولیتش گردنم بود حس می­کردم باید دقتم را بیشتر
کنم، اما طرح عوض کردن سیم­کشی و راست و ریست
کردن لامپ­ها با شکست مواجه شد. به هرحال باید
درست می­شد، حتما یک برقکار در این شهر بود که
می­توانست مشکل را پیدا کند و این موضوع واقعا آن­قدر 
کوچک و بی اهمیت بود که نمی­شد به راحتی ازآن
گذشت»­