نویسنده در جلد دوم از این مجموعه، طرحی انتقادی از سیمای زندگی تحصیلکردگان را توصیف می کند. این اثر به دلیل واقع نگری و پرداختن به گرفتاری های روزمره سبب شده است تا از نظر ثبت زبان، روحیه، و شیوه ی زیست جوانان دوره ی رضا شاه، ارزشی جامعه شناسانه بیابد. نویسنده پس از ذکر هر واقعه، نظریات اجتماعی و اخلاقی خود را شرح می دهد. او متاثر از نویسندگان رمانتیک با بینشی سوگنامه ای، زندگی بینوایان را با ناتورالیسمی چرک و تیره توصیف می کند. اما تنها راهی که وی برای چاره این همه فلاکت مطرح می سازد خواب و فراموشی است.