شاید بتوان گفت اخلاق‌پژوهی تاکنون تحت هدایت حال‌وهوا و روح مردانه بوده است؛ درحالی‌که رویکرد طبیعی‌تر و چه بسا قدرتمندتر، روح زنانه است. وقتی با چشم باز به دنیای امروز می‌نگریم، می‌بینیم که دنیای ما غرقهٔ نزاع، کشتار، تخریب، و انواع دردها و رنج‌های روانی است. یکی از حزن‌انگیزترین ویژگی‌های این تصویر خشونت‌بار، این است که کردارهای ما غالباً به نام و در حمایت از پاره‌ای اصول انجام می‌شوند. این رویکردِ معطوف به قانون و اصل، رویکرد مادرانه نیست، بلکه رویکردی است فارغدلانه و چه‌بسا بتوان گفت، پدروار. این نوشتار، جستاری است در اخلاق عملی از منظری زنانه. اخلاق از چنین چشم‌اندازی، با اخلاق عملی فایده‌گرایی همچون پیتر سینگر بسیار متفاوت است. با آن‌که از هر دو منظر، ما ملزم به رفتار مهربانانه و شفقت‌آمیز هستیم، دلایل کاملاً متفاوتی ما را در این مسیر هدایت می‌کنند. در رویکرد مبتنی بر مراقبت، ما در معرض آن عاطفه‌ای باقی می‌مانیم که ما را به اخلاقی بودن راه برده است.