این کتاب مجموعه ای از مقالات مراد فرهادپور است که طی سالهای مختلف نگاشته شده اند.سطح کیفی و استدلالی این مقالات متفاوت است اگرچه زبان روایی آنها مشابه و چه بسا یکسان است.درواقع بااینکه موضوع همه مقالات جذاب است قدرت اقناع و شفافیت آنها یکسان نیست.به گمان من مقاله های "هایدگر،انقلابی مرتجع" ، "درباره مضامین و ساختار دیالکتیک روشنگری" ، "درباب جوانی" و "درباب عشق و دوستی" از بهترین مقالات این مجموعه هستند.
این مجموعه نمودی از تفکر "پرسه زن" است که والتر بنیامین مطرح میکند؛یعنی نویسنده با برقراری ارتباط بین چیزهایی ظاهرا بی ربط، عدم تعهد به نگارش آکادمیک و برقراری رابطه ای جدید میان امر انتزاعی و انضمامی قصد دارد افقهای جدیدی را برای تفکر بگشاید. فرهادپور در جایی از همین کتاب میگوید اگر امکانش را داشتم بر هر پاراگراف پانویسی می افزودم و بر هر پانویس پانویس دیگری و بر آن پانویس نیز پانویسی و ... . باید توجه داشت که آشنایی با فلسفه معاصر اروپایی و جامعه شناسی انتقادی یکی از ملزومات ورود به این متن است یعنی نباید به این کتاب به چشم یک درسگفتار یا کتاب درسی نگریست بلکه باید آن را ملاحظاتی انتقادی بر بعضی افراد و جریانهای فکری دانست. اما از هر دید که بنگریم این کتاب ارزش دستکم یک بار خواندن را دارد.