«پریا» مثل هر شب روی تختش دراز کشیده بود، اما خوابش نمی برد. او تصمیم گرفت برای عروسکش رویا «یک قصه» بگوید، ولی هیچ قصه ای بلد نبود. سپس هر دو با هم تصمیم گرفتند که ستاره ها را بشمارند، آنها در حال شمردن ستاره ها بودند که ناگهان ابری سیاه و تار مقابل ستارة درخشان را گرفت. رویا و پریا از خدای مهربان درخواست کردند که ابر را از روی ستاره  کنار بزند و بعد از دعا در حال نگاه کردن به آسمان بودند که هردوی آنها به خواب رفتند. صبح روز بعد مادر پریا او را صدا زد تا آماده بشوند و به جشن نیمه شعبان، میلاد دوازدهمین ستارة امامت، بروند.