کتاب حاضر، اثر قاضی معین الدین محمد بن محمود نیشابوری (زنده در 547 ﻫ.) از تفاسیر کهن به زبان فارسی است و در دوره بهرام شاه غزنوی (حک: 511-552 ﻫ.) به رشته تحریر درآمده است، و ازآنجاکه بهرام شاه نیز همچون جدش به «یمین الدوله» ملقب بوده، احتمال می رود نام گذاری بصائر یمینی ناظر به همین لقب باشد. این اثر از دیدگاه تاریخ نگارش های فارسی اهمیت دارد و ازنظر زبانی از آثار پخته و زیبای زبان فارسی به شمار می رود. نویسنده در تفسیر هر آیه به مباحث مرتبط با آن پرداخته و مطابق شیوه ای که در بیشتر تفسیرهای کهن دیده می شود، مطالب تاریخی، روایات، قصص انبیا و دیگر موارد مرتبط با هر آیه را نقل می کند.