این کتاب در آغاز متضمن کلیاتی است در خصوص فلسفه ی آموزش و پرورش که از آن جمله است: تعریف آموزش و پرورش، تعریف فلسفه ، تفاوت فلسفه با دیگر علوم، موضوع فلسفه ی آموزش و پرورش، و رابطه ی فلسفه ی آموزش و پرورش با شناخت علمی و تعلیم و تربیت. در بخش دوم کتاب، مبانی اساسی فلسفی معرفی شده که بدین قرار است: متافیزیک (هستی شناسی)، معرفت شناسی (بحث شناخت)، انواع شناخت (معرفت)، منابع شناخت (معرفت)، و خصوصیات معرفت و ارزش شناسی آن. در ادامه مکاتب فلسفه ی آموزش و پرورش نظیر ایده آلیسم، رئالیسم، پراگماتیسم و اگزیستانسیالیسم و مبانی فکری هریک از مکاتب یاد شده، نیز شناخت و ارزش ها از دیدگاه این مکاتب، معرفی و تشریح شده است. در بخش پایانی کتاب نیز اصول آموزش و پرورش و مبانی فلسفی، علمی، و عقیدتی آن معرفی شده، هم چنین اصول آموزش و پرورش از لحاظ فلسفی، علمی، روان شناختی و جامعه شناختی بازگو شده است. به تصریح نویسنده: "موضوع فلسفه ی آموزش و پرورش، نه شاخه ای از فلسفه، بلکه خود فلسفه است. پس موضوع فلسفه ی آموزش و پرورش، روی کردن به پرسش های بنیادی درباره ی انسان، تکامل، سرنوشت او و فلسفه  در عمق معنای خود، همانا رو کردن به حقیقت انسان است. از این رو موضوع فلسفه ی آموزش و پرورش با تربیت سازگاری دارد یعنی انسان همواره هدف است و اگر چنین باشد، بی شک همه ی جنبه های ارکان شخصیت او تحول خواهند یافت. این جاست که انسان با خود، طبیعت و با دیگران در سازگار خواهد بود. در غیر این صورت اگر انسان به عنوان وسیله شمرده شود، دچار ناسازگاری خواهد شد و به بیراهه خواهد رفت".