کتاب حاضر، روایت تغییری مهم و اساسی است در اندیشة روشنفکران ایران در فاصلة سال های دهة 1320 تا سال هایی که به انقلاب 1357 انجامید. این که کدام عوامل در این تغییر موثر بوده اند، چگونگی این تغییر و نتایج آن بر فضای فکری و سیاسی کشور، در این کتاب با رجوع به نوشته هایی بررسی شده است که در سال های اخیر کم تر مورد توجه تاریخ نگاران قرار گرفته اند. حاصل کار، تصویری است که از هم پویایی و تغییر پذیری تفکر روشنفکری ایران در این سه دهه حکایت می کند و نیز از وجود جریانی قوی در طیف روشنفکری ایران که ابعاد آن را نمی توان آنچنان که معمول است فقط با مطالعة آراء و عقاید تعداد معدودی از روشنفکران که در زمرة مشهورترین ها به شمار می آیند، به درستی دریافت. کتاب در پنج فصل و تحت عنوان روشنفکران و دولت، بحران روشنفکران، روشنفکران در سیاست، ظهور روشنفکران «جهان سوم گرا» و به عضویت پذیرفتن روشنفکران تنظیم شده است.