بسیاری از استادان دانشگاه ها برای دانشجویان نطقی ایراد می کنند که عنوان آن «آخرین سخنرانی» است. از استادان خواسته می شود تا مرگ خویش را تصور کنند و در این سخنرانی دربارۀ چیزهایی که برایشان اهمیت دارد سخن بگویند. از «راندی پاوش»، استاد علوم رایانه در دانشگاه کارنگی میلان، خواسته شد که چنین سخنرانی را ایراد کند. به تازگی سرطان در او تشخیص داده شده بود و احتمال مرگ وجود داشت. اما سخنرانی او دربارۀ مردن نبود، بلکه دربارۀ اهمیت غلبه بر موانع، تحقق بخشیدن به رویاهای دیگران و لذت بردن از هر لحظۀ زندگی بود. او بذله گویی، هوش و الهام را ترکیب کرد و در سخنرانی اش دربارۀ زندگی ، به جای مرگ، صحبت کرد. او معتقد است، زمان تنها چیزی است که انسان ها دارند و ممکن است آنها روزی به خود بیایند و دریابند که خیلی کم تر از آنچه فکر می کنند وقت زندگی دارند. متن سخنرانی راندی پاوش و تمام مفاهیمی که در سخنرانی اش بر آنها تاکید کرده در کتاب حاضر گنجانده شده است.