امروزه در تدوین راهبرد مذاکرات عضویت در سازمان جهانی تجارت، عواملی چون شناخت اصول حاکم بر سازمان و موافقت نامه های تجاری آن، تبیین اهداف و موضوعات مورد مذاکره، تبیین مراحل مختلف مذاکرات، ترکیب مذاکره کنندگان و روش های مذاکراتی، نقشی اساسی دارند. سیاست خارجی ایران برای افزایش قدرت و وجهه ی بین المللی کشور، عضویت در این سازمان را به منزله ی یکی از اهداف خود پی گیری می کند. نگارنده در کتاب حاضر نخست به بررسی عملکرد سازمان ظرف 12 سال گذشته می پردازد و طی آن مذاکرات تجاری بین المللی و تاثیرات آن را پس از تشکیل سازمان جهانی تجارت بررسی می کند. سپس ضمن ارزیابی راه های مشارکت و تاثیرگذاری بر روند تصمیم گیری در اجلاس ها و کنفرانس های بین المللی اقتصادی و تجاری، استراتژی ها و روش های مذاکراتی را در ارکان و آژانس های تخصصی سازمان ملل و سازمان جهانی تجارت مطرح می سازد. در پایان نیز با توجه به خواست ایران برای عضویت در این سازمان، پیشنهادهایی را برای مذاکرات الحاق ایران عرضه می کند.