«بعدازتابستان» اولین اثر غزاله علیزاده است که نسبت به شاهکار او «خانه ادریسی‌ها» کمتر در کانون توجه منتقدان قراردارد. علیزاده در این کتاب داستان عشق پنهان دو دخترعمو، حورا و توراندخت را به معلم سرخانه‌شان، آقای شهباز روایت می‌کند. در آغاز کتاب ما با حورای ۳۵ساله همراه می‌شویم که در خانه‌ای غم‌‌گرفته، خانه‌ای که بعد از مرگ پدر، افسردگی مادر نگذاشته شادی به آن وارد شود، مشغول مهیاشدن برای ضیافت فروغی‌هاست. حورا به ضیافت عمو می‌رود و رویارویی‌اش با توراندخت او را به دوران نوجوانی می‌برد. او و توراندخت که دخترانی اشراف‌زاده هستند، تمام تابستان را با معلم سرخانه‌شان آقای شهباز که جوانی برازنده است سپری می‌کنند. اندک اندک حضور معلم آن‌ها را با عشقی آتشین دست‌به‌گریبان می‌کند. آقای شهباز نیز متقابلا به دخترهای نوجوان روی خوش نشان می‌دهد و بر شدت این علاقه می‌افزاید. رفتار و منش روشنفکرانه او، طرز سخنوری، سواد و اطلاعاتش در مباحث جمعی او را در چشم دختران و خانواده‌هایشان عزیزتر می‌کند. تابستان تمام می‌شود و آقای شهباز خانواده فروغی را ترک می‌گوید. دختران هریک در بلاتکلیفی و سرخوردگی این عشق غوطه‌ورند و دیگری را مقصر این وضعیت می‌دانند. در ضیافت، حورا و توراندخت دوباره با معلم قدیمی که اکنون جهاندیده است و عنوان «مشاور اصلاحات ارضی» را یدک می‌کشد روبرو می‌شوند. معلم اما فرسنگ‌ها با آن‌چه آن دو می‌پنداشتند تفاوت دارد. آقای شهباز که پیش از این جداگانه به هردو دختر نوید ازدواج داده‌بود و آن‌ها را مادر پسری به نام «کیارش» تصور کرده‌بود، اکنون از زنی «در لباسی تیره و کوتاه، موهایی چون اغلب زنان پایتخت روشن و بی‌جلا و پوستی کدر» پسری به نام «کیارش» دارد. دو دختر که تصوراتشان را فروریخته می‌بینند، دوباره به یکدیگر پناه می‌برند.