در کتاب حاضر به دلیل اهمیت مساجد تاریخی در روند شکل گیری مساجد در فارس به معرفی پنج مسجد تاریخی شیراز پرداخته شده که عبارت اند از: مسجد "جامع عتیق"، "نو"، "وکیل"، "مشیر" و "نصیر الملک". گفتنی است، در قرن اول و دوم نیمه ی اول قرن سوم هجری قمری به دلیل درگیری ها، مقاومت ها، و  عدم وجود امنیت لازم، هیچ بنای درخوری در شیراز ساخته نشده و یا نشانی از آن به دست ما نرسیده است. در سال 281 هـ ق یعنی دوران حکومت عمر و لیث صفاری "مسجد جامع عتیق" ساخته می شود. در سال 543 هـ ق اتابکان سلغری، سلجوقیان را شکست داده شیراز را به عنوان پایتخت خویش انتخاب کردند در همین دوران است که اتابک سعد بن زنگی در سال 598 هـ ق ساخت "مسجد جامع جدید" (مسجد نو) را به پایان می برد. ساخت "مسجد سلطانی وکیل" نیز به سال 1187 هـ ق به پایان رسید. دستور ساخت این مسجد را کریم خان زند صادر کرده بود. در دوران قاجاریه اگرچه شیراز موقعیت ویژه ی خود را به عنوان مرکز سیاسی کشور از دست داد. اما هم چنان به منزله ی یکی از شهرهای درجه ی اول ایران مطرح بود. مشیرالملک شیرازی بانی "مسجد مشیر" و حسنعلی نصیر الملک بانی "مسجد نصیرالملک" می شوند. تصاویری رنگی از زوایای مختلف این مساجد زینت بخش کتاب است.