نویسنده یک آخوند روشنفکر عصر مشروطه است که یک داستانک نوشته است. یک یارویی رویای صادقه می‌بیند و در روز قیامت حاضر می‌شود. رویای صادقه درباره محاکمه مسئولین اصفهان و به خصوص روحانیون است.

ویراستاری هم داغون است. برخی جاها یادشان رفته که به خط بعد بروند و : را بگذارند. علایم سجاوندی خوب رعایت نشده است. بعضی جاها هم به لهجه شیرازی و اصفهانی نوشته است.
نثر کتاب هم مربوط به دوران مشروطه است و طبیعتاً سخت است!

چندتا آخوند گردن کلفت اصفهان و ضلل السلطان و حکومتش در روز محشر در حال حساب پس دادن هستند و همه هم خرده شیشه دارند. چرا باید این کتاب در زمان مشروطه نوشته شود؟ برخی آخوندها مثل پدر علامه مجلسی و آیت الله نجفی را هم نام می‌برد و می‌کوبد. خیلی عجیب بود
‌
پیشنهاد می‌کنم؟ معلومه که نه!

پ.ن۱: در مقدمه آمده است که این نویسنده پدر آقای ملک‌زاده است که کتاب تاریخ مشروطیت ایران را نوشته است.

پ.ن۲: نویسنده این کتاب را جلوی محمدعلی شاه کشتند!

‌ پ.ن۳: آیت الله صافی هم درباره نویسندگان عصر مشروطه توضیحاتی دادند. علما نویسنده کتاب را از اصفهان بیرون کرده بودند!
‌