یاروسلاو هاشک، روزنامه‌نگارِ آزادی‌خواه، رمان‌نویس، داستان‌نویس و طنزپرداز اهل چک است. هاشک، ساده و بی‌پیرایه سخن می‌گوید و طنز او گزنده است. مبنای تمام نوشته‌هایش، در هرگونه و قالب، تجربه‌های شخصی خودش در زندگی‌ است. هاشک، در ابتدای کار ادبی‌اش بیشتر شرح سفرها و پرسه‌زنی‌هایش را می‌نوشت و داستان‌های کوتاه طنز. و البته مقاله‌های سیاسی (آزادی‌خواهانه) با نثری متفاوت از دیگر مقاله‌نویسان می‌نوشت و آن‌ها را در نشریه‌های پراگی به چاپ می‌رساند.
سال 1915، یاروسلاو هاشک، که در میان همگنان خود به «عیاش پراگی» معروف شده، برای فرار از دست پلیس به ارتش اتریش می‌پیوندد و ناگزیر در جنگ جهانی اول شرکت می‌جوید، و این سرآغاز فصلی پر از ماجرا در زندگانی او می‌گردد. خیلی زود به جبهه‌ی پرمخاطره‌ی «گالیسیا»، در جنوب اتریش، فرستاده می‌شود، در آنجا هم دست از شوخی و مزاح برنمی‌دارد، گاه حتی مافوق‌های خود را مسخره می‌کند. خاطرات آن دوران بعدها در رمان شوایک، به طنز توصیف می‌شود. در «اوکراین» به دستِ «گردان انقلابی‌ها چپ‌گرا» اسیر شده و در اردوگاه «اورال» زندانی می‌شود.
در سال 1917، پس از رهایی از بازداشت به «لژیون چک» می‌پیوندد، سازمانی آزادی‌خواه و میهنی که علیه امپراتوری اتریش ‌مجارستان می‌جنگد. در همان ایام، انقلاب بلشویکی در روسیه، تاروپود نظام تزاری را درهم‌ریخته و در حال برپایی نظام نوین شورایی است. هاشک آزادی‌خواه و ماجراجو، در سال 1918، داوطلبانه به «بلشویک‌های انقلابی» می‌پیوندد. به خاطر لیاقت و جان‌فشانی‌هایش به سمت «بازرس ویژه انقلابی» منسوب شده و به مأموریت در جبهه‌ی قفقاز شمالی فرستاده می‌شود. مجموعه‌ی داستان‌های طنز کتاب ماجراهای من در ارتش سرخ، حاصل همین دوران است.