دانشمندان جامعه شناس دین، برای مذهب، آثار و عملکردهای چندی را قائل اند. مذهب علاوه بر «ثبات شخصیت» که به صورت درون ذاتی در وجود و روان انسان دین دار ایجاد می کند، همچنین اطمینان خاطر برای او به وجود می آورد، آثار برون ذاتی نیز دارد که جامعة دین داران را انسجام می بخشد و یک نوع وحدت اجتماعی به وجود می آورد. فرامرزی و فرامنطقه ای بودن مذاهب به مانند اسلام و مسیحیت و... از آن جهت است که این ادیان، جزء ادیان دعوتی هستند که می خواهند حقیقت خود را در میان دیگر ملت ها نفوذ دهند. آنچه امروزه حائز اهمیت است، این است که مسلمانان، جامعة بزرگی را در میان ملت های جهان تشکیل می دهند و بیش از ۵۲ کشور در سازمان ملل در تصمیم گیری های بین المللی، تأثیرگذار می باشند. لذا، طبیعی است هیچ فرهنگ و مذهبی در میان ملت ها، با زور پیش نمی رود و اگر دین و فرهنگی در جامعه ای نفوذ نماید، قطعاً زمینه ها و مقدمات آن، وجود داشته است؛ چرا که آموزش های دینی جدید، خلأهای ذهنی و اجتماعی جامعه ها را پر کرده و نیازهای اجتماعی را پاسخ داده است. کتاب حاضر، حاوی مقاله هایی از جامعه شناسان ایرانی دربارة تحولات و مسائل اجتماعی کشورهای اسلامی است. برخی از عنوان های مقالات این کتاب عبارت است از: تاریخ سیاسی کشورهای اسلامی؛ جریان های فکری جدید، جهان اسلام در عصر مدرن؛ جهانی شدن و شیعه و...