در سیر تحولات و دگرگونی های جهان امروز یک نکته مسلم است و آن تفاوت بارزی است که جامعه امروز با جامعه فردایمان خواهد داشت. در آینده، عصر صنعت را پشت سر خواهیم نهاد و این بدان معناست که مفاهیمی چون عصر فضا، عصر ارتباطات، عصر خودکاری و... که متعلق به دوران صنعت بوده اند عمرشان به سر آمده و عصر نوینی آغاز می شود (الوانی،1383). هر روز، ایده ها، اندیشه ها، روش ها، ابزارها و وسایل جدیدی در عرصه های گوناگون به وجود آمده و طی فرایندهایی در جامعه منتشر می شوند. برخی روش ها، ابزارها و ایده ها به سرعت و برخی به کندی انتشار می یابند. برخی در جریان گسترش، متحول شده و به نحو دیگری به کار می روند و برخی شکست می خورند (حسنی،1385). از این رو، نمی توان با تکیه بر روش های پیشین اداره سازمان ها به بقای آن ها امیدوار بود.با توجه به تغییر سریع تکنولوژی و رقابت روزافزون جهانی واضح است که توانایی سازمان ها در تولید محصولات و خدمات تازه، تأثیر حایز اهمیتی روی عملکرد بلند مدت آن ها دارد (صادقی،1385)...