نشانه های زبانی ما را به قراردادها و نه به داده های حقیقی ارجاع میدهند به این ترتیب آدمی قادر نخواهد بود کلماتی بیابد که بتوانند به طور قطع چیزی را بیان کنند در این صورت،این سوال مطرح میشود که در برقراری ارتباط و بیان اخساسات درونی توانایی زبان چقدر است؟