چشم مرکب دنباله ای است بر انسان در شعر معاصر که نخست در سال 1371 انتشار یافت.زنده نام محمد مختاری که در نقد شعر و جایگاه این گونه ی هنری در فرهنگ معاصر نیز دستی توانا و نگاهی کاونده و آینده نگر داشت،«چشم مرکب»را ابزار ضرور نواندیشی در شعر معاصر می داند و در تعریف آن میگوید:چشمی است که کارکردش فرو رفتن و برآمدن در همه پیچ و خم ها و پستوهای تاریک و روشن درون و بیورن است.درون و بیرونی که همواره دست خوش موجی نامعین و ناگهانی است.این چشم،هم یک دستاورد تازه و هم یک ناگریزی تازه برای دین است.از این رو فرو رفتنش در دل فضای معاصر که در کشور ما زاده ی انقلاب و تحولات پسین و پیامدهای آن است،نشان تحیر نیست.بلکه نمودار کاوش برای بازیافت خویش و دیدن گونه گون حقیقت ماست.با چنین چشمی است که انسان تنوع و کثرت را میبیند و هم در تنوع و کثرت دیده میشود.