من هرکه باشم،تو هنوز مرتضی ممیزی.
همان استادی که سیبیل های بلند و از بناگوش رفته اش،شکوه و هیبتی دارد که دانشجویانش نام اصلی شان را کنار او فراموش میکنند.
از دیروب تا به حال عصبانی ام.
دیروز کارهایم را دیدی و گفتی و این مزخرفاتت را از روی دیوار بکن بینداز دور تا حالم از این بدتر نشده و من خیلی عصبانی ام.
تقصیر من نیست تقصیر تو هم نیست.
من 
جوانم و آرزومند.
تو پیری و بی حوصله