فصل نخست کتاب متشکل از گفت و گوهایی است بین نگارنده و برخی دانش آموزان دوره ی ابتدایی در کلاس، که به زعم نگارنده از این گفت و گو ها می توان به امکانات آموزش از طریق دیالوگ  پی برد. در این فصل به تفاوت های بین "Circle time" (زمان دور هم نشینی) و پرسشگری فلسفی به منزله ی دو رویکرد متمایز از یک دیگر برای انجام بحث کلاسی اشاره شده است. فصل دوم با اصل حق کودکان برای شرکت در امور شهروندان آغاز می شود. در این فصل برخی پیشنهادهای دانش آموزان دوره ی ابتدایی به معلمان خود ـ که علاقه مند به وارد ساختن فلسفه به کلاس های خود هستند ـ نقل شده است. "آموزش از طریق پرسشگری و گفت و گو" و "محاسن پرسشگری فلسفی و گفت و شنود". نگارنده در کتاب درصد و نشان دادن این واقعیت است که کودکان از سنین بسیار کم نیز قادر به درگیر شدن در فرآیندهای پیچیده ی گفت و گو و پرسشگری هستند و سپس چنین نتیجه گیری می کند که باید فضا و زمان لازم را برای این کار در اختیارشان گذاشت".