من درباره شخصیت مرموز راسپوتین خیلی چیزها شنیده بودم که با خوندن این کتاب اطلاعات خوبی به دست آوردم. برای من بعضی از جنبه‌های شخصیتی راسپوتین جالب و سوال برانگیز بود کسی که تزارین به او در حد یک قدیس اعتقاد داشت ولی در عین حال خودش می‌گفت انسان باید گناه کنه تا بتونه از لذت توبه بهره‌مند بشه و با این استدلال مبادرت به انواع لذت‌های شنیع جنسی می‌کرد ولی با قدرت جادویی خارق‌العاده در معالجه ولیعهد تونست جایگاه مباشر ویژه تزارین رو داشته باشه. ضمن اینکه هنوز بعد از گذشت بیش از یک قرن از کشته شدنش هنوز درباره ابعاد شخصیتی این فرد بحث میشه.
تو این کتاب مقایسه جالبی بین لنین و راسپوتین اومده که برای من جالب بود
" هردو سخت متعصب بودند، اما لنین موجودی یخ و حسابگری نظریه‌پرداز بود که تحت سلطه ایده‌ای ثابت قرار داشت و فاقد کوچکترین احساس بشری بود و راسپوتین موجودی شهوتران و هرزه بود که برای ارضای همه هوسهای خود آمادگی داست و متقاعد شده بود که خداوند او را درک می‌کند و الهام می‌بخشد. اولی بر آثار کارل مارکس تکیه می‌کرد و دومی بر انجیل. هر دو از جاه‌طلبی بیش از اندازه‌ای برخوردار بودند، اولی از منطقی انعطاف ناپذیر لذت می‌برد و دومی در عین تقوایی ابتدایی،  طالب لذتهای جسمی بود." 
من از این نویسنده کتابهای داستایفسکی، چخوف و راسپوتین رو خوندم که از همشون لذت بردم و اگه کتاب دیگه‌ای رو به دست بیارم حتما می‌خونم و به بقیه هم توصیه می‌کنم.