کتاب پیش‌داوری اثر فرانسوا ولتر، مقالات کوتاه، نقادانه و سنت شکنانه در باب نظریات فلسفی از فرشته‌ها تا بت‌پرستی و معجزات تا شرارت است.بعضی از کتاب‌ها در تمام طول تاریخ موجب تحول جهان شده‌اند و شیوه‌ی نگاه ما به خودمان و دیگران را عوض کرده‌اند. آن‌ها در مباحث، اختلافات عقاید، جنگ‌ها، انقلاب‌ها و زندگی‌های بسیاری تأثیرگذار بوده‌اند. پیش‌داوری (Miracles and idolatry‎‬)، یکی از همان آثاری به حساب می‌آید که باعث آشنایی شما با کارهای متفکران بزرگ، پیشگامان، اصلاح‌طلبان و طالع‌بینان می‌شود.فرانسوا ولتر (Francois Voltaire)، نویسندۀ این کتاب با طرح دیدگاه‌های غیرعادی خود راجع به اعتقادات آدمی و تمسخر ریاکاری و زهد مبالغه‌آمیز، از پیروانش می‌خواهد با عقل و خرد عمل نمایند و از ورای دروغ‌هایی که رهبران‌شان به خوردشان می‌دهند به آرا و نظرات روشنفکران سراسر دنیا توجه نمایند. او مانند بسیاری از متفکران عصر روشنگری در آثارش اغلب به نقد عدم مدارا، تعصب مذهبی و ساختار قدرت در فرانسۀ عصر خود می‌پرداخت.ولتر از نام‌دارترین فیلسوفان و نویسندگان فرانسوی عصر روشنگری محسوب می‌شود. او به خاطر ذکاوت خارق‌العاده‌اش، مخالفت‌هایش با کلیسای کاتولیک، حمایتش از آزادی مذهب، آزادی بیان و جدایی دین از سیاست و شجاعتش در بیان نظریات بی‌پرده شهرت دارد. تمام شور زندگی او در جستجوی عدالت محقق می‌گشت. وی آثاری در تمام سبک‌های ادبی و نوشتاری از جمله نمایشنامه، شعر، رمان، مقاله و نوشته‌های تاریخی و علمی دارد. او بیش از بیست هزار نامه و بیش از دو هزار کتاب و کتابچه نوشته است.او موافق حکومت سلطنتی و جمهوری نیست، بلکه خواستار رژیمی منطبق بر قانون اساسی است. او مخالف مذاهب ساختگی و طرفدار مذهب طبیعی است؛ یعنی باور ساده به خدای واحد و خالق. به نظر ولتر، خدا و طبیعت اصول زندگی‌اند و زندگی بدون خدا به هیچ دردی نمی‌خورد. وی در این‌باره می‌گوید: «اگر خدا وجود نداشته باشد، باید آن را خلق کنیم.» ولتر بر این باور است که جاودانگی و رابطه جسم و روح از درک انسان خارج است. او به دنبال زمین‌ لرزه‌ای دچار بدبینی شد و بر سر مسئله مشیت الهی به بحث و مناظره پرداخت.در بخشی از کتاب پیش‌داوری می‌خوانیم:ما به مرده بیشتر از زنده احترام می‌گذاریم. ما باید به هر دو احترام بگذاریم. ملتی متمدن خوانده می‌شود که دشمن مغلوبش را قتل عام نکند، زیرا اگر ما مجاز بودیم که همسایگان خود را بخوریم، بهتر بود که اراذل هموطن خود را می‌خوردیم که باعث سعادت اجتماعی نیز می‌شد. اما ملت‌های متمدن همیشه متمدن نبوده اند؛ تمام ایشان مدت‌های مدیدی در بدویت به سر برده‌اند؛ و طی بی نهایت تغییر و تحولاتی که این کره خاکی متحمل شده است، گونه‌های بشری گاه رو به کثرت رفته و گاه نادر شده است. آن چه امروزه برای فیل‌ها، شیرها، ببرها در حال وقوع است و باعث کاهش تعداد آن‌ها شده، زمانی نیز برای نسل بشر اتفاق افتاده است. هنگامی که انسان‌های اندکی در منطقه‌ای ساکن می‌شده‌اند، هنر چندانی نداشته و اغلب شکارچی بودند. عادت تغذیه از آن چه کشته‌اند باعث شد که با دشمنان شان نیز بمانند گوزن‌ها و گرازها رفتار نمایند. این خرافات بود که باعث می‌شد انسان‌ها بعنوان قربانی کشته شوند، این نیاز بود که باعث می‌شد ایشان خورده شوند.کدامیک جنایت بزرگ‌تری است، این که کاهنی به افتخار خداوند خویش، کاردی را در قلب دختر زیبا و آراسته‌ای فرو نماید، یا خوردن تبهکاری که به هنگام دفاع مشروع کشته شده است؟ در حال باید توجه نمود که داستان‌هایی که درباره قربانی کردن دختران و پسرانی که بعنوان فدیه و قربانی کشته شده اند، بسیار بیشتر از مواردی است که به جهت خوردن کشته شده‌اند. یهودیان ایشان را قربانی می‌کردند و آن را تکفیر می‌نامیدند. این یک مراسم واقعی قربانی کردن بود که در باب بیست و هفتم کتاب لاویان ذکر گردیده است و تنها به این بسنده نشده که این ارواح زنده می‌بایست در راه خداوند فدیه شوند بلکه عنوان شده که می‌بایست خورده شوند و تنها به این وسیله تطهیر می‌شوند. این امر مشخص است، پس چرا نباید قوم بنی اسرائیل را آدمخوار نامید؟در مجموعه داستان‌هایی از تاریخ انگلستان خوانده‌ام که در عصر کرامول، شمع سازی در دوبلین، شمع‌های بسیاری خوبی که از چربی مردم انگلیس تهیه شده بود را می‌فروخت. پس از مدتی یکی از مشتریان اعتراض می‌ کند که دیگر شمع‌ها از آن کیفیت خوب سابق برخوردار نیستند، و او پاسخ میدهد"این ماه تعداد محکومین انگلیسی خیلی کم بوده" سؤالم این است که چه کسی مقصر است، آن‌هایی که انگلیسی‌ها را می‌کشته‌اند یا این شمع سازی که از چربی آن‌ها شمع درست می‌کرده است؟