از مهم ترین روش های کار منتقدان پسااستعماری برای تحلیل وضعیت استعمار و پس از آن، به چالش گرفتن کاربست های فرهنگی و روشنفکرانة اروپایی اعم از رمان، شعر، اپرا، نقاشی، زبان شناسی، مردم شناسی، تئاتر، سینما و غیره است؛ کاربست هایی که غرب از طریق آن ها عملکرد تاریخی استعمارگری را از زمان پیدایش آن نمادین و بدیهی ساخته، به یاری آن ها تشخیص یافته و خود را متمامیز کرده است. این شیوة بررسی به نظریه و نقد پسااستعماری رهنمون شد؛ نقدی بر آن است تا راه های متنوعی را که قدرت استعماری برای اعمال فشار و تحکم در پیش می گیرد، فاش کند. نگارنده در این کتاب، طی چهارفصل ضمن آشنا کردن مخاطبان با محورهای نظریة پسااستعماری، با ارائة نمونه هایی از نقد پسااستعماری کار بست این نظریه را در نقد ادبی جست وجو می کند.