نگارنده این اثر دغدغه آن را دارد که با نشان دادن نسبت هایی بین شادی و ناهنجاری های اقتصادی - سیاسی، اخلاقی - رفتاری و اجتماعی، ذهن تصمیم سازان حاکمیت را به رفع معضلات اساسی جامعه متوجه کند تا بتواند از گذر از این اشارات، به شادی به عنوان مطالبه عمومی و حقی غیرقابل خدشه بپردازد و با حساس کردن جامعه حقوقی به این حکم از حقوق و خواسته عمومی به وظیفه و تکلیف انسانی و تخصصی خویش جامه عمل بپوشاند. نویسنده بیان می دارد که تعالیم آسمانی دین مبین اسلام و رفتار به جای مانده از انبیا و معلمان دینی سرشار از شادی و نشاط است.