از قدیم مقوله‌ی روز که بره‌ه‏ای کوتاه از «زمان» و لحظه‏‌ای گذراست، توجه آدمی را به خود جلب کرده است. کرونوس که بعدها در حماسه‌ی ایلیاد، نام ویژه‌ی رب‏النوع زمان شد، در واقع به‏‌معنای «یک دم» و لحظه‏‌ای زودگذر است. زندگی روزمره مختص انسان است نه خدایان. روزبه‏‌روز همان نیروی حیاتی کوتاه‏‌مدت است که به انسان‏‌های فانی اختصاص یافته است؛ اما واژه‌های «همواره و همیشه» مختص خدایان است که با مفهوم روزبه‏‌روز به‏‌کلی متفاوت است. ازاین‌روست که سخن‌گفتن از زندگی روزمره‌ی خدایان متناقض می‌نماید. ایزدان به‏‌کلی از انسان‏‌ها متفاوت‌‏اند؛ «زمان» ویژه‌ی خود را دارند؛ مکان و سکونتگاهشان با آدمی متفاوت است؛ جسمشان غیر‏بشری ا‏ست و شبیه انسان‏‌ها نیست؛ بسیار آرام‌‏اند و چنانچه یک انسان ایشان را ببیند، دچار نحوست و بدبختی خواهد شد. حکایات متعددی درباره‏‌شان نقل می‌‏شود؛ ماجراهایی ویژه برای آن‌ها رخ می‌‏دهد، به سفر می‏‌روند، زندگی خاص خویش را دارند، و تفاوت‏‌های خود را با انسان‏‌ها تا می‌‏توانند پنهان می‌‏کنند. این کتاب حکایت‌هایی را از این خدایان روایت می‌کند.