من از تابستان سال (1358) به این طرف، افکار و اندیشه های خود را به روی کاغذ آورده ام، هر روز پنج یا شش ساعت وقت صرف کرده ام تا سرگذشت ایران دوران پهلوی را با کمک حافظه ام بازسازی کنم. پس نخست در حافظه ام به جست و جوی جزئیات مربوط به ایران در دوران کودکی پرداختم؛ ایران، زنان چادری و بازارهای قدیمی، صحنه هایی از ایران آسیب دیده ی دوران جنگ، گرد و غبار ابر مانندی را که کامیون های متفقین در جاده های ما به آسمان بلند می کردند. کنفرانس تهران را به خاطر آوردم. نخستین ملاقاتم را با استالین، در آغاز جنگ سرد، که ایران با خطرات مهمی از طرف اتحاد شوروی و کمونیسم روبه رو بود. آنگاه بازسازی مبارزه ی شدیدی را آغاز کردم که شخصا با یکی از مقتدرترین نخست وزیران ایران، محمد مصدق، داشتم و درباه ی آن نظرهای ضد و نقیض بسیاری وجود دارد. همچنین نقش موثر خود را در «عملیات آژاکس» به خاطر آوردم.