شعر پدیده ای پویا است و همواره انسان ها در شرایط روحی و عاطفی متفاوت به مدد خلاقیت ذهنی خود به آفرینش آن همت گماشته اند. اهمیت و جایگاه شعر بر هیچ کس پوشیده نیست و همواره مورد توجه سلاطین و عامه مردم بوده است. شاعر در سرودن شعر مجموعه عناصری چون؛ وزن، قافیه، ردیف و صور خیال را به خدمت می گیرد تا کلامی اندیشیده عرضه نماید. کاربرد عناصر یادشده ایجاد نوعی موسیقی در کلام را سبب می شود که باعث لذت بردن مخاطب و تأثیرپذیری بیشتر او از شعر می شود، موسیقی از عناصر سازنده شعر است متمایز آن را از نثر باعث می شود. کتاب حاضر بررسی و مقایسه و طبقه بندی اوزان عروضی موجود در قصاید فرخی سیستانی و قاآنی شیرازی، مقایسه قافیه و ردیف استفاده شده در اشعار آن ها از دیدگاه های مختلف و استخراج صنایع بدیعی استفاده در دیوان این شاعران و همچنین نشان دادن خلاقیت شاعری فرخی و تأثیر غیرقابل انکار او بر شاعران دوره بازگشت ادبی و بخصوص قاآنی شیرازی می پردازد. پیوند شعر و موسیقی، معرفی دو شاعر، موسیقی درونی و موسیقی بیرونی از محورهای اصلی کتاب است.