از آن جا که ما برنامه ریزی شده ایم تا به آوای درون سرمان واکنش نشان دهیم بیشتر زمان ها از واکنش نشان دادن به چیزی که در لحظه ی اکنون در حال رخ دادن استباز می مانیم و بیشتر زمان ها به حقیقت حضور نداریم بیشتر انسان ها در دنیایی ذهنی-دنیایی مجازی که تنها نام جهان را دارد زندگی میکنند.
زمانی که از ای ندنیای ذهنی به اکنون سر بر آورده و از همه رو در تجربه ی پیش روی خویش حضور پیدا کنیم ژرفی غنا و شادی و آرامش را تجربه خواهیم کرد عشق به آسانی به بیرون سوی دیگران و همه ی نمودهای زندگی،جاری میشود.